“Aurora Borealis”, zwana inaczej zorzą polarną, to unikatowe zjawisko zachodzące wskutek wybuchów na powierzchni Słońca.
Pisze o nim Elżbieta Pracharczyk-Byszewska.
Fala magnetyczna, czyli tak zwany wiatr słoneczny spowodowany eksplozją, dociera do Ziemi pod postacią spektakularnych pasm światła ukazujących się na niebie, zmieniając przy tym barwę od jasnozielonej po intensywny fiolet. Pierwszy zapis dotyczący zorzy polarnej pochodzi już z I wieku naszej ery. Jego autorem jest Seneka Młodszy.
Istnieje kilka rodzajów tego zjawiska i można je odróżniać na podstawie kolorów. Czerwona zorza jest bardzo silna, zielona już nieco mniej. Zjawisko żółtego koloru jest umiarkowane, natomiast niebieskiego słabe, gdyż trudno wówczas je dostrzec.
Siła zorzy zależna jest od ilości wyemitowanych przez Słońce cząsteczek tlenu atomowego, czyli po prostu od wielkości eksplozji. Co ciekawe, w historii zostały odnotowane przypadki, kiedy towarzyszyły jej odgłosy trzeszczenia.
Zorza polarna występuje głównie za Kołem Podbiegunowym (zarówno północnym, jak i południowym). Można ją dostrzec również poza naszą planetą.- jest bardzo częstym zjawiskiem na Jupiterze oraz Saturnie, które mają o wiele silniejsze pole magnetyczne niż Ziemia. Sprawia to, że jest bardziej spektakularna i obserwuje się tam więcej barw i odcieni różnych kolorów. Prognoza występowania zorzy polarnej oparta jest o rozmiar eksplozji na Słońcu, zachmurzenie nieba, fazy księżyca i szereg innych, mniej znaczących kryteriów, np. ilości światła wytwarzanego na Ziemi przez człowieka.
Zdj. okładkowe: www.pixabay.com, Wild0ne
Zdj. w tekście: www.pixabay.com, Noel_Bauza
Bibliografia:
- National-Geographic Traveler: artykuł: “Polowanie na zorzę”
- Fizyka dla każdego: http://dydaktyka.fizyka.umk.pl.